Tuesday, May 15, 2007

Belgische sofismen

Een onderzoek bij Vlaamse bedrijfsleiders en hoogopgeleide werknemers naar hun wensen en verwachtingen voor de volgende vier jaar, leidde tot een tiental aanbevelingen voor de volgende federale regering. De stellingen hebben wellicht een vrij breed draagvlak in de samenleving, en dat is maar goed ook, wanneer gepleit wordt voor een efficiëntere overheid, afschaffing van de vaste benoemingen en een flexibeler arbeidsmarkt.

Een aantal van die stellingen verdienen echter een kritische blik, want zij zullen helemaal niet tot meer welvaart leiden voor ons land:

Stelling 1: "De lasten op arbeid moeten vervangen worden door een Vermogensbelasting en/of door een belasting op consumptie (BTW)."

Een overheidsbeslag van bijna 50% is nauwelijks nog in overeenstemming te brengen met het eigendomsrecht. Enkel het feit dat de situatie al jarenlang verziekt is, laat toe dat burgers hier niet tegen in opstand komen. Bovendien, en dat is net waarom het eigendomsrecht ook zo belangrijk is, zorgt een hoge belastingsdruk voor minder initiatief en welvaart.

De lasten op arbeid moeten dus helemaal niet vervangen worden door een andere belasting, ze moeten integendeel omlaag. Via zware besparingen in het overheidsapparaat moet dit worden bekostigd. De provincies, zeker in Wallonië, die al jaar en dag de grote grabbelton voor tweederangspolitici zijn, vormen alvast een dankbaar doelwit.

Een hogere BTW zou aanleiding geven tot duurdere prijzen voor dagdagelijkse producten. Volgens de groene reactionaire leugen is het misschien waar dat we allemaal zondig zijn als we met de auto rijden, naar het buitenland vliegen of genieten van de producten van onze kapitalistische maatschappij, volgens elke humanistische ideologie niet.

Bovendien is de hoogte van de BTW onderhevig aan Europese minimumnormen, wat de weldadige fiscale concurrentie zou uitschakelen. Een vaak vergeten effect in deze discussie.

Een laatste effect van een hogere BTW zou een toename van de zwarte markt zijn. Zoals in Scandinavië zouden zwaar met BTW belaste producten zoals alcohol vaker illegaal worden gebrouwen en verkocht, met alle risico’s van onzuiverheid en minderwaardigheid van dien.

Over een vermogensbelasting kunnen we uiteraard kort zijn: dit is een rechtstreekse aanslag op wie spaarzaam is, en dat in tijden van vergrijzing. Om nog maar te zwijgen over de effecten die dit zou hebben op de financiële sector, die tal van buitenlandse klanten heeft en het wegtrekken van vermogende Franse (en andere) belastingsvluchtelingen uit Brussel.

Stelling 2: "Pensioensparen moet fiscaal nog een stuk aantrekkelijker gemaakt worden, zodat meer mensen aan pensioensparen doen."

Sparen is wellicht een bijzonder behartenswaardig goed, tenminste indien men zelf die keuze maakt, maar dit betekent niet dat bepaalde spaarproducten moeten gesubsidieerd worden ten nadele van andere.

Het is juist dat in België, in tegenstelling tot Nederland bijvoorbeeld, veel minder geld zit in de zogenaamde 2de en 3de pijler, waarmee bedrijfs- en individuele pensioenspaarfondsen worden bedoeld. Echter wordt dit ruimschoots gecompenseerd door wat men meer en meer de 4de pijler noemt: het eigen vermogen, waarin vastgoedbezit voor de meeste mensen een aanzienlijk aandeel heeft.

Die 4de pijler is in België nog altijd ijzersterk, gezien het aantal huiseigenaars. Iedereen weet dat een onroerend goed een zeer goede en zekere belegging is voor een onzekere toekomst. Ook de Nederlanders weten dat, maar in tegenstelling tot de Belgen waren zij slachtoffer van een fascistoïde ruimtelijke ordening, die het aanbod dramatisch heeft beperkt, dit ten koste van Jan modaal.

Ook werden in Nederland veel grotere investeringen in sociale woningbouw gedaan, wat op een perverse manier een invloed heeft gehad op het aanbod aan bouwmaatschappijen. Hoe meer grote overheidsprojecten, hoe meer prijsafspraken, en hoe voordeliger voor grote bouwondernemingen. Een markt waar vele kleine bouwondernemingen overleven dankzij een laag percentage overheidsbouw, zoals vroeger zeker toch België, is een markt met veel concurrentie en dus lagere bouwprijzen, en dus meer spaargeld.

Er moeten dus geen fiscale vrijstellingen komen voor bepaalde bankproducten die na druk gelobby bedongen worden. Het is immers enkel de markt die kan uitmaken wat het beste beleggingsproduct is. Integendeel zijn het lineaire lastenverlagingen, alsook het brengen van bouwgronden op de markt, die de Belg rijker zullen maken en dus beter gewapend tegen het overleven.

Stelling 3: "Het systeem van de dienstenchecques moet verder uitgebreid worden."

Een bijzonder zwaarwegend systeem van sociale bijdragen zorgt ervoor dat bepaalde “hamburgerjobs”, zoals ze door de linkse kaviaarelite van de PS worden genoemd, te duur worden. Iemand om de hemden te strijken, de kinderen te wassen, de lift te openen, … Weinigen kunnen deze arbeidsintensieve jobs betalen, door al die belastingen erop. Tegelijk blijven laaggeschoolde meisjes en jongens aan de kant, wat alweer een geval is van hoe de welvaartstaat integratie verhindert, aangezien de potentiële aanbieders vaak allochtonen zijn.

Oplossing van de overheid: te zwaar belaste diensten subsidiëren, via de dienstenchecques. Om subsidies te betalen heeft men echter belastingsinkomsten nodig, dus wellicht gaat het hier om een nul-operatie. Het is duidelijk dat de schaarse middelen die uitgekeerd worden als dienstenchecque-subsidie beter kunnen worden aangewend om lineair de sociale bijdragen te verminderen, bovendien verhoogd met de besparingen door de afschaffing van de dienstenchecque-administratie. Indien op grote schaal uitgevoerd, zal dit de middenklasse tot een niveau tillen waar ze voor de doelgroep van de dienstenchecques een veel lucratiever klant wordt.

Thursday, May 10, 2007

Allons enfants de la Patrie, le jour de gloire est arrivé! If...



Nicolas Sarkozy has been elected with 53% of the votes last weekend as President of the French Republic. Although there are still elections coming up on 10 and 17 june in which he has to gain a parlementary majority, with the risk of becoming a lame duck when he loses, it appears clear what Nicolas must do to get France back on track:

1. Restore Law and Order

Even if one is a staunch anarcho-capitalist and one disapproves of the state doing anything, one should still be in favour of someone bringing law and order. It is clear that the current situation in France is not sustainable, as last year a list was published by French police of 751 "zones urbaines sensibles" (ZUS, or sensitive urban areas) which are no longer under the control of the authorities.

2. Reduce taxes

With 45,8 % of wealth being taken by the French State, this level is unacceptably high from the standpoint of human rights, of which property rights clearly are one of the most fundamental.

3. Privatise “National Champions”

In order to cover the massive reduction in taxes, one might need some money, and the most obvious way to get money is to sell your property. So, Nicolas, go ahead and start selling your “national champions”: the monopolistic electric utility EDF (87 percent government-owned) and natural gas utility Gaz de France (34 percent government-owned) are the first obvious candidates, but I’m sure you’ll be able to find more.

4. Cut the Government

How to get even more money for your massive tax decreases? Cut the government! Where to cut? Everywhere and anywhere, except maybe in providing the vital services the State still should offer: police and justice. Honourable mentioning: cut the CAP. Now. Fully.

5. Deregulate the Economy

Not only in the field of labour law, but in virtually every field that the government has its ugly foot between the door. The French bureaucrats have done it back in 1985 for the banking sector. Let’s do it again, because the banking deregulation was of great success, as you can read here.

6. Privatise Education

“In France, everybody can go to university, without paying anything.” Well, don’t forget then that Higher education is divided into Business and Engineer Schools at the one hand and Universities at the other. You can guess which are the free ones and which are the best ones… In other words: if you want a quality degree (HEC, Science Po), you have to pay for the degree and for the taxes that keep old, bureaucratic, low quality universities in place. If you want to start working right away, you have to pay taxes for those universities as well. So, Nicolas, do as Tony Blair: raise fees for students at universities, but then don’t forget to lower taxes drastically of course, so they can have a cheap loan. This makes professors more responsible, and students more motivated.

And what about the poor? The authoritative OECD study on education (called “PISA”) debunked some common myths about education. "Socialized economies do not guarantee an equitable distribution of education. In countries such as Germany, France and Belgium, the parents' socio-economic background has a much greater impact on the student's performance than in capitalist America”, as the WSJ comments on PISA 2003.

Nicolas, this shows the “democratisation of education” has failed. It might have made things worse, when one thinks of the middle class French family that cannot let their children go to a GOOD university, because they have to pay taxes for the worthless bad universities.

7. Abolish all tariffs

Less tariffs means more competition on your market. This drives prices down, and that is good for customers. Just imagine we would forbid or hamper Samsung, Microsoft and Nike to enter our markets? It would make Nokia, Siemens and Adidas more expensive and less qualitative. Well, let’s welcome Chinese cars, Brasilian corn and skilled third world people (through green cards).

8. Integrate Foreigners and poor people by eliminating the welfare state

Integrate foreigners and poor people in the economy by scrapping all incentives that keep them into unemployment: lower taxes, abolish regulation, reduce social housing (privatise those GDR flats) , reduce child allowances, … If you think they will all fall into despair, well, keep a minimum social safety net. Reality will prove they won’t need it. They want to work, but the system prevents them to.

9. Keep your hands off Trichet!

Nicolas, don’t touch Jean-Claude and his euro. We don’t trust Jean-Claude of governing our money with his “one size fits none” - interest rate, but we certainly don’t trust you. Anyway, Nicolas, the Germans were maybe so foolish to let their currency be replaced by a euro and ECB that resembles the Bundesbank, they will definitely not let you touch the euro. I know you want to print euros, but that’s not how it works. Anyway, if you would propose that governments accept private money for payments to the government, we would all be on your side.

10. Make institutional change happen, but decentralise, not centralise

Nicolas, France has great people, food and culture, but its State is only something that humanity should be ashamed of. However, let’s not start complaining about the past but rather look to a confident future. A future where France will be split up, in order to be replaced by a web of privatised gated communities, a future where the European Union becomes not a superstate with super bureaucrats, but a treaty negotiating platform where free trade treaties are being negotiated among governments, companies and individuals. You can start with all that, allowing gated communities, decentralising the French state and its health care systems, making Corsica, Bretagne, Pays Basque and Flandre independent and stopping the European superstate.

Saturday, May 05, 2007

De ontkerstening van Vlaanderen en de nieuwe moraal



De Basiliek van Koekelberg: in de jaren ’30 van de 20ste eeuw moest het de centrale almacht van de Katholieke Kerk op de moraal symboliseren. Wordt het in de toekomst een Moskee die met de Islammoraal het huidige individualisme bestrijdt? Of tikt de echte demografische tijdbom in het nadeel van zij die in de Islamitische wereld een achterhoedegevecht leveren tegen de torens van Dubai?

Een interessant artikel door Koenraad Elst doet het verhaal van de ontkerstening in Vlaanderen. Elst beschrijft wat iedereen inderdaad zal bevestigen: de Katholieke Kerk heeft in vrij korte tijd haar bijzonder groot moreel gezag volledig verloren in ons land.

Officiële standpunten van de Katholieke Kerk, inzake euthanasie, zelfmoord, abortus, seksuele betrekkingen en huwelijk kennen geen enkel draagvlak meer in de Vlaamse maatschappij.

Elst maakt de bemerking dat de zogenaamde relance van het geloof in de V.S. ook niet moet overdreven worden. En inderdaad, ook daar begint de “evolutie”: Zo voerde Massachusetts in 2004 een regeling voor het homohuwelijk in. Aanzetten voor een euthanasieregeling vonden plaats in Oregon (1994), Texas (1999) en California (2005) . In 2006 waren 60% van de Amerikanen trouwens voorstander van euthanasie. Ook abortus geniet er een brede maatschappelijke steun: 77% van de bevolking was in 2003 voorstander van abortus, al dan niet met beperkingen.

Elst maakt de voorspelling dat vertegenwoordigers van de Katholieke Kerk in Vlaanderen wellicht “hun levensbeschouwelijke identiteit voortaan scherper gaan affirmeren”, scherper dan Godfried Danneels dat op dit moment doet. Goed mogelijk, en wellicht ook wenselijk, want iedereen is gebaat met de strijd der ideeën, en dat is enkel mogelijk wanneer men oprecht uitkomt voor de eigen overtuiging. Vraag is alleen of de ideeën die een Monseigneur Léonard, de gedoodverfde opvolger van Danneels, predikt, wel succes zullen hebben in onze maatschappij.

Immers is met het wegvallen van het moreel gezag van de Kerk geen vacuüm ontstaan. Er heerst in gans het Westen op dit moment een bijzonder wijd verspreide individualistische moraal, waar een heilig respect voor het individu vooropstaat. Dit is althans zo wanneer men de huidige situatie in historisch perspectief bekijkt, en dan kan men enkel concluderen dat het individualisme nog nooit zo sterk was als op dit moment van de geschiedenis.

In tegenstelling tot de vorige moraal, die van de Kerk, wordt de nieuwe individualistische moraal niet meer van boven naar beneden uitgedragen, maar eerder op een gedecentraliseerde wijze. Waar vroeger Mijnheer Pastoor de parochianen de moraal las, is moraal nu iets dat ontstaat vanuit de botsing der private overtuigingen.

Uiteraard is dit ietwat karikaturaal geschetst. In het verleden verdedigde de moraal van de Kerk op bepaalde cruciale punten ook een zeer individualistische visie, en heden ten dage worden rechten van individuen nog steeds vaak zwaar geschonden, ook in het Westen.

De vraag die zich men moet durven stellen is, of de individualistische moraal, zoals die nu op gedecentraliseerde wijze gedijt, wel bestand is tegen aanvallen van buitenaf. Wat als de demografie in het Westen de positie van de aanwezige Moslimbevolking zodanig versterkt dat zij erin slagen om de individualistische moraal te verdringen door een opnieuw gecentraliseerde religie? Wat als de Staat erin slaagt om het laken volledig naar zich toe te trekken, nu het concurrerend instituut dat de Kerk was geen macht meer heeft?

Voorbeelden uit het verleden zijn bekend. De Russische Hanzehandelsstad Novgorod, waar handel, vrijheid en individualisme hoogtij vierden, werd in 1570 tot op de grond vernietigd door de Russische Tsaar. Het individualisme in Rusland is nooit meer van de grond gekomen, en zoals bekend is het land een vruchtbare voedingsbodem voor autoritaire politieke systemen.

Talrijk zijn echter ook de voorbeelden die het omgekeerde illustreren: de Italiaanse steden, hoewel militair zwak, hebben nooit hun liberale ideologie verloren, onder welke heerser dan ook. Hetzelfde kan men zeggen van de lage landen en Engeland, die de liberale traditie nooit hebben verloren, ondanks alle oorlogen en ideologische pogingen. De gevluchte havelozen die naar Amerika vluchtten hebben het land uitgebouwd tot een ongekend ontwikkelingsniveau dat door wereldwijde verspreiding van ideologie en technologie de oude autoritaire restanten van de landen van oorsprong aanvalt. Eén les zou daaruit duidelijk moeten blijken: onderschat nooit de kracht van een moraal. Er is al een Russische Tsaar nodig, die erin slaagt om een gemeenschap volledig te verwoesten en iedereen te vermoorden, om een moraal te doen verdwijnen.

Bovendien mogen we de wereld buiten het Westen niet uit het oog verliezen. Die maakt op dit moment een evolutie mee die qua snelheid zijn gelijke niet kent in de geschiedenis. Landbouwsystemen veranderen op vijf jaar tijd door mobiele telefonie, de individualistische ideologie die het internet meebrengt dringt de donkerste krochten van de woestijnmoraal binnen, en heuse financiële centra ontstaan op plaatsen waar dertig jaar voordien nauwelijks iemand woonde. Dorpsoudsten, ayatollahs en feodale leiders proberen hun positie te verdedigen, maar weten dat zij een achterhoedegevecht leveren.

De ware demografische tijdbom is niet de Islamitische bevolking in het Westen. De ware demografische tijdbom is de bevolking in de derde wereld, wiens moraal langzaam maar zeker de oude moraal van de heersende klasse zal ondermijnen. Er is wel al eens beweerd dat de regimes van de derde wereld minder onbeschaafd zijn dan hun onderdanen. Als dat ooit al waar is geweest, zal dat in de toekomst alleszins veranderen.

Ook het feit dat de Kerk als concurrerend instituut verdwenen is, is wellicht geen voorbode van een Staat die al haar duivels ontbindt. De Staat is, hoe vervelend ze ook nog altijd is, meer en meer een speelbal aan het worden van internationale geldstromen, migratiestromen en alsmaar kritischer burgers.

Het zal echter niet vanzelf gaan, zoals de liberalen in de 19de eeuw verkeerdelijk geloofden. Eenieder die de individualistische moraal aanhangt, zal die moeten verdedigen. Gelukkig heeft de mensheid zich verbazend snel hersteld van de gruwelijke aberraties uit de 20ste eeuw. Het is dan ook eigen aan de mens om uiteindelijk ook die moraal te verdedigen die het meest aansluit bij wat het menselijk zoogdier is: een redelijk denkend en handelend wezen, dat alle aspecten van het dierenrijk van nature afstoot. Een mens die eens geproefd heeft van de geneugten van de meest menselijke der ideologieën, het individualisme, zal dan ook niet snel bereid zijn die op te geven.