They still don’t get it

They still don’t get the point. It should be clear for the European political world that the European Union is a bad thing. It is centralised decision making in its most purest form, with all the overregulating, corruption and untransparancy accompanying that. Politicians and journalists, professors and students. Many of them present the eurosceptic wave coming over Europe as a problem of “image” Europe has. That there would be a core problem with it, isn’t even considered. Also now, after the “French Revolution”, little indicates that the minds are changing.

But there is light in the darkness. The Economist, the leading political magazine in the world, advised to vote against the Constitution Treaty, which is aimed at making the European construction more powerfull.

And yesterday, a French Revolution occurred. One from the bottom up, committed by normal, hard working people, feeling that their democracy is loosing decision power, not to the markets as the antiglobalists say, because that would be illegitimate decision power of a government, but to “l’Europe”. Feeling also that they are loosing it, that global competition is pushing for reforms that haven’t been made. For that they blame the highest hierarchical authority in Europe: the EU. They don’t trust something they don’t know. And with reason. The centralist inflexible Union is the main threat to prepare Europe for globalisation.

Until now, the debate has been left to the unrespectable extremes: to the extreme left and the extreme right. On the continent, eurosceptism hasn’t really been accepted into other fields of the political spectrum. But this might change rather fast. Several European leaders declared after the “Non”-result that the procedures will go on. This means that the European project will stay under fire in the upcoming referendums in Luxemburg (10/7), Poland (25/9), Denmark (27/9), Portugal (December 2005), Ireland (late 2005), the Czech republic (2006), and the UK (2006). The Netherlands have their referendum this Wednesday, and a “Nee”- vote is very likely. The process of fundamental critics to the Union was already very severe in the Netherlands, where the euro came under severe attack (Bolkestein already declared that the giving up of the stability pact means it would have been better not to join the euro). Europe is loosing legitimacy by the day.

It is time for mainstream politicians to consider that there is a fundamental problem with the Union, that there is something rotten in the state of Europe.

What will happen next? Unless the European leaders decide on their summit on the 16th of june that the Constitution project will stop, it will continue to undermine Europe’s legitimacy. At the end of 2006, there is a European summit planned which has to decide what will happen to the Constitution. Jean-Claude Juncker, the Luxemburg president of the Council of the EU declared that renegotiation is no option. It looks like the European Union will at the end have to give up the project and continue with the procedures of the Nice treaty.

But suppose the Eurocrats try to go on with the treaty, in an open or a hidden way. This could give result to a clash within the Union, between the leaders of the more supranationalist states, and France is one of them, as long as they can rule the rest, and the more intergouvernmentalist, such as Britain and the Netherlands, not to forget the Eastern European Tigers. It could maybe even be the plan of France, to try to get the British out, and by that trying to create a smaller Union in order to rule smaller countries, like Belgium. The Belgian people would have lost their very old British ally then? Like Holland and England managed to escape from the Spanish absolutist rule in the 16th century, the Belgian people would remain again deprived from freedom? And its elite would fled the country again?

No. If France would succeed in its plans, the smaller Union would experience the same protests as the big European Union now. The small countries at its borders would thrive up the costs of letting the centralism exist. Citizens and businesses in the Union would demand more and more the alternative, which is decentralisation. And that is what is going to happen also now.

De Unie brengt geen vrede

oude demonen: affiche van de Franse CP uit 1952

Een veelgebruikt argument ter verdediging van de Europese Unie is dat de Unie vrede brengt. Onder andere de Nederlandse liberalen van de VVD betogen dit in hun verkiezingsspotjes, die ze met politiek gevoelige beelden van het Srebrenica-drama doorspekten, maar uiteindelijk toch terugtrokken na protest.

Ook veel Belgen zijn voorstander van de Unie, het Belgische verleden als slagveld van Europa indachtig. In die zin kun je het vele landgenoten ook niet kwalijk nemen dat ze de Unie verdedigen.

Toch moet het idee van Europa als vredesbrenger worden ontkend. Het tegendeel is waar.

Vrede bereikt men niet door volkeren in één staat, onder één juridische orde, te dwingen. Hier moet het Joegoeslavische voorbeeld toch dienend zijn. De tijdbom is er geëxplodeerd, met vreselijke gevolgen.

De dreiging van oorlog binnen Europa wordt voornamelijk veroorzaakt door de grote staten. Als men er dus iets aan wil doen, moet daar dus iets mee gebeuren. Frankrijk en Duitsland kunnen bijvoorbeeld worden opgesplitst, wat trouwens ook economisch een enorme winsituatie zou betekenen.

Er moet dus gedecentraliseerd worden, niet gecentraliseerd. Zoniet wordt een kwaad ingeruild voor een nog groter kwaad.

Heden situeren oorlogsdreigingen zich echter voornamelijk buiten ons continent. Een Europese defensie zal gebruikt willen worden. Wat doe je met een leger als je er één hebt? Juist. Oorlog voeren tegen de VS of China. Bij de stichting van de V.S., was het de Amerikaanse federale overheid verboden een staand leger te hebben, omdat dit op een tyrannieke manier zou kunnen worden misbruikt. De hedendaagse actualiteit kan, denk ik, als bewijs van deze stelling dienen.

In de geschiedenis is het zo dat de aanhangers van centralisering veelal hun slag thuishalen als er echt een externe bedreiging is. Is dit echter zo? De V.S. en China hebben geen geopolitieke belangen bij een verovering van Europa, integendeel zijn er voor hen enorme kosten verbonden aan een militair treffen. Bovendien beschikken twee Europese staten, namelijk Frankrijk en Groot-Brittannië, over atoombommen. Centralisering is dus niet nodig om beter te kunnen verdedigen. Een centralisering van defensie dient bijgevolg enkel om te kunnen aanvallen, en een imperialistisch beleid te voeren.

Hoezeer er dus ook op middelen kan worden bespaard door de Europese defensiesystemen van de lidstaten te harmoniseren, men moet zich bewust zijn van de grote kosten die een toekomstig misbruik zullen opleveren.

Economische integratie is uiteindelijk de beste garantie voor vrede. Daar heb je echter geen supranationaal niveau voor nodig, dat kan intergouvernementeel via bilaterale verdragen. Enkel subsidies afschaffen, invoer- en uitvoerrechten afschaffen. Als je een instituut creëert om dat op te leggen aan landen, zal het al snel zijn macht misbruiken.

Frankrijk stelde na de tweede wereldoorlog reeds voor een “Europese Defensiegemeenschap” (EDG) op te richten, met als belangrijkste reden de vrees voor de terugkeer van een zelfstandig West-Duits leger Ook speelde het verlangen wel een rol zich weer te verzoenen met West-Duitsland. Toch mislukte de EDG uiteindelijk door het vele verzet in Frankrijk, omdat men niet wilde dat Franse soldaten onder buitenlands gezag zouden komen te staan.

De oude demonen komen echter terug boven. Het voorstel van Europese "Grondwet" versterkt de mogelijkheden voor een ééngemaakte Europese defensie. Dit mag onder geen beding worden toegelaten.

-> Voor de gecontesteerde VVD-verkiezingsspotjes, zie:

http://www.vrijspreker.nl/blog/?itemid=2286

Failed Unification

On the 18th of september, there may well be a change of the guard in Germany, the biggest economy of the Eurozone and the European Union, and suffering the symptomatic continental European disease of big welfare statism, which kills the entrepreneurial spirit in Europe.

There is a big chance Angela Merkel, the leader of the CDU-CSU, will be elected new Kanzler then. It’s not too clear to define where she stands for, but she has already protested against a possible entrance of Turkey in the EU, which is great news for Turkey, if the EU doesn’t transform into a bilateral governed purely free market zone.

Possibilities are a coalition with the liberal FDP, or a “grosse coalition” with the ruling SPD. And maybe the CDU-CSU will be even strong enough not to need a coalition partner. That the struggling Schröder will be kicked out of power, seems to be a good thing, although it cannot be said that Merkel will be able do more than his too little too late – reforms.

Consciousness still hasn’t reached the political classes on the highly competitive world that is getting shape. In the case of Germany, apart from the fact that they are also governed by the centralist Eurobureaucracy with their comitology expert groups, an aggravating factor is the unification, still not questioned anyhow in Germany. It costs lots of money to the Western-Germans, and even more to the Eastern-Germans in terms of development.

The money flows into the Eastern part of the Country. Wages weren’t allowed to differ between the West and the East. Where the rest of Eastern Europe, where profound changes have been made, although also not perfect, enjoys a strong economic growth, the once least unsuccessful communist country, isn’t following their example. They are hostaged, without even knowing, by the Western money, what creates a terrible unemployment incentive.

Decentralising economic decision making would be a first step in the right direction. But this will only work given an abolishing of the money flows. Whether the Ossi Merkel will agree on that, should be doubted.

Vlak-taks

de vld wil naar een vlak-taks

De sp.a. ziet de vlak-taks, die de VLD wil invoeren, weliswaar gradueel met als opstap een fair-taks, als “onrechtvaardig”. De fair-taks, die het aantal tarieven terugbrengt van vijf naar twee, is al een heel stuk rechtvaardiger dan het huidig systeem. Een vlak-taks is dat echter nog veel meer.

In het systeem van de vlak-taks betaalt iedereen immers veel meer dezelfde prijs voor een overheidsdienst dan in het huidige systeem. Want dat moet uiteindelijk het doel zijn: een overheid die als een bedrijf werkt, en burgers die als consumenten aan die overheid een prijs voor de geleverde dienst betalen. De dienst van de overheid moet zodanig goed zijn dat burgers er eigenlijk vrijwillig voor zouden willen betalen. Om dat te verzekeren, is het best dat er zo veel competitie mogelijk is, dat een overheid concurrentie moet vrezen van andere dienstleveranciers, en deze competitie moet op zoveel mogelijk domeinen worden gerealiseerd.

Dat is rechtvaardigheid. Wanneer een individu vrij een keuze kan maken, zonder in zijn rechten te worden geschaad. Het systeem dat we nu kennen, waar iedereen op kap van elkaar leeft, en er ondanks de goede intenties om de zwakkeren te helpen overal enorme Matteüseffecten spelen, is niet rechtvaardig. Herman Deleeck toonde het al aan voor de sector van de sociale zekerheid, maar het bestaat ook voor cultuursubsidiëring, waar de rijken naar gesubsidieerde hogere cultuur gaan, en belastingsinning, wat de rijken makkelijker kunnen ontwijken door het betalen van allerlei dure consultants.

Niet enkel het verlagen van financiële belastingen is belangrijk. Ook het verlagen van de administratieve belasting. Evenals het verminderen van beperkingen op niet financieel uit te drukken persoonlijke rechten van de burgers. Onze samenleving moet rechtvaardiger worden, en op rechtvaardigheid mag men niet snel compromissen maken.

--> Opmerkelijke pleidooien voor de vlaktaks werden gehouden:

door het Liberaal Vlaams Studentenverbond:

http://www.lvsv.be/

en in een pleidooi van een vijftal jonge liberalen:

http://60gp.ovh.net/~novacivi/blog/archives/000249.html

Constitution or Hong Kong

Yesterday the Belgian Senate approved on the European ‘Constitution’. Still five other Belgian parliaments to go. The latest referendum polls in France and the Netherlands show the no-camp in the winning mood. But what really matters is may 29th, the date of the French referendum.

France is since its foundation the leading factor in the European Union. France rejected the European defence community in 1954. It never reappeared. If France rejects the further centralisation of power in the EU, this will stop.

If the French vote no, what will happen? All of Europe’s leaders deny that there is a “plan B”, in order to overcome a possible no-vote in France. Of course they are not the very most reliable source.

On june, 16th, there is a European summit in Luxembourg. The result of the referendum in the Netherlands on june 1st, will only be of minor influence. If France rejects the Constitution, two things could be decided there.

Or the European leaders decide that the European Constitution project will continue, and hope that most of the referendums in Luxembourg, Poland, Denmark, Portugal, Ireland, the Czech Republic and the UK will turn out with a yes. After, the no-countries, can have their second chance referendum. This is of course unlikely to happen. A French no will be of big influence in the Netherlands, Poland, Denmark and Ireland, rather eurosceptic countries. And it will be hard for the European leaders to change the feelings.

The other option is that the European leaders declare the European Constitution project dead. In that case there won’t be a referendum at all in Britain, where Blair managed to keep the European topic out of the election campaign by promising a referendum. Then the EU will have to keep on working with the present procedure of the Treaty of Nice, which makes it more complicated to make decisions. The Union will still be able to pursue its regulatory madness. Politically though, it will be a great defeat of Eurocentrism.

Suppose the French vote yes on may 29th , and at the moment when the British vote no, in 2006, there will be only one other country, for example the Netherlands, that also voted no. Unlike which was the case with the Treaty of Maastricht, where the UK and Denmark obtained an opt-out for the third phase of the EMU, it won’t be so easy to give opt-out privileges for some essential features of the Constitution Treaty, as the core of this Treaty is the more easy procedure to make decisions, and it is of course not possible to opt out of that.

But what is even more likely, is that in a not so distant time, the understanding in Europe will be present that the world is changing. The European population is coming more and more to the understanding that the next big thing which should happen is not a centralisation of Europe. China and India are becoming economic superpowers. They are putting a high competitive pressure on the West. The European population will come to understand that other reforms will need to be made. Labour deregulation, tax reduction, privatisation, more efficient government. The European Union is with its bureaucratic structures highly unfit to achieve these goals, despite its own rhetoric. Europe can only face global economic competition if it decentralises decisions, in order to become a continent with flexible, small scale, business orientated governments, following the great example of Hong Kong.

Het liberale antwoord

De crisis over Brussel-Halle-Vilvoorde heeft de VLD geen goed gedaan. Onterecht wordt de schuld voor het niet-splitsen soms eenzijdig bij de VLD gelegd. De gehele Vlaamse politieke klasse heeft een verantwoordelijkheid hierin, wegens tactische fouten die voldoende zijn geanalyseerd, als er door separatisten al moet getreurd worden om de niet-splitsing.

Want zoals ik stelde in mijn vorige post (“waar het echt over gaat”), gaat de hele heisa rond BHV niet zozeer over BHV, maar wel over de Belgische confederatie tussen Vlamingen en Franstaligen. En in dat verband hebben de Franstaligen wellicht een pyrrhusoverwinning behaald.

Indien men mag verwachten dat een partij wint als ze in de oppositie zit, betekent dit dat de volgende regering in 2007 een tripartite wordt, en dan zal de PS de VLD niet meer kunnen bedreigen met uitsluiting uit de regering ten voordele van CD&V. De Franstaligen zullen dan wellicht inzien dat de enige manier om de communautaire druk te verminderen is om toe te geven dat BHV in een totaalpakket wordt behandeld, waarna een zesde staatshervorming kan volgen.

Algemeen wordt ook verwacht dat de Franstaligen zich soepeler zullen opstellen voor de komende sociaal-economische discussies. Ze zijn zich ervan bewust dat ze nu ook wel eens zullen moeten toegeven aan de Vlamingen. Bovendien rijpt in het zuiden van het land meer en meer de idee dat de Franstaligen de economische recepten van de Vlamingen toch eens zouden moeten overwegen, aangezien de Vlamingen het toch ook economisch beter doen. Dat was althans de mening van een Luikse prof van PS-signatuur. De VLD zou dit moeten uitbuiten door op haar komend congres niet zomaar voor de ‘fair tax’ te gaan, maar wel resoluut voor de ‘flat tax’, het symbool van een liberaal economisch model, een model als enig alternatief voor het huidige Belgische model, waarvan iedereen weet dat het er moet komen.

Dat de VLD het moeilijk heeft, zal wel aan bepaalde tactische fouten liggen van sommigen, maar is nog veel meer te wijten aan het feit dat de VLD in de regering zit. Macht corrumpeert de ideeën. Zij die daarom nu de liberale politici alle zonden van Israël toedichten, beseffen niet dat iedereen in dezelfde positie min of meer hetzelfde zou hebben gedaan. Kritiek geven op politici is belangrijk, maar de macht van het systeem mag men niet onderschatten. Principes vallen bijzonder moeilijk te handhaven eens men aan de macht komt. Guy Verhofstadt heeft zoveel jaar de macht moeten ontberen, omdat hij zo principieel was.

Jarenlang heeft de VLD moedig liberale economische standpunten ingenomen. Dat doen, is ervoor pleiten dat burgers niet langer op de kap van elkaar leven. Om dat te verdedigen, is politieke moed nodig. Hoeveel heeft de VLD vroeger niet opgeofferd om dit niettemin uit te spreken? Het was echter een nuttig offer. De ideëen veranderen de politiek. De VLD zat helemaal niet op een hometrainer in de oppositie, net zomin als het VB op een hometrainer zit. Een partij die in de regering zit, moet het monopolie van de ideeën laten aan de oppositiepartijen, alhoewel ook die natuurlijk hun ideeën matigen met het uitzicht op de macht.

Oppositiepolitiek kan enkel maar geloofwaardig zijn, indien er een oprechte wil is om aan de macht deel te nemen. Van de partijpolitieke weg mag men dus geen wonderen verwachten. De uiteindelijke basis voor politieke verandering, ligt in het veranderen van de ideeën. En daar spelen oppositiepartijen uiteindelijk ook maar een beperkte rol in.

Toch is het niet enkel de corruptie van de regeringsdeelname die de VLD parten speelt. Wanneer men naar het buitenland kijkt, ziet men dat overal in de Westerse wereld liberale partijen het moeilijk hebben. De Tories in Engeland zijn na Thatcher opnieuw een gematigde – wij kunnen de welvaartstaat beter beheren dan Labour – partij geworden. In de VS lijkt de huidige Republikeinse partij de meest antiliberale, big government – partij te worden uit de Amerikaanse geschiedenis. In Nederland lijdt de VVD door regeringsdeelname aan intellectuele bloedarmoede. In Duitsland ligt de FDP nog steeds in de lappenmand na enkele populistische experimenten. En CDU-CSU zijn ook geen onverdeelde voorstanders van een liberaal beleid. In Frankrijk is Democratie Libérale van Alain Madelin opgenomen in de sukkelende coalitiepartij UMP. En dichterbij huis, ten slotte, is de MR onder Louis Michel een soort coalitie tussen sociaal-democraten, ethisch-conservatieven en francofonen geworden, voorzover ze ooit al liberaal zijn geweest.

Er is een grote kans dat het slechts een tijdelijke opstoot zal zijn van antiliberale ideeën, dat het slechts de reactie van het gewonde beest betreft. De globalisering heeft immers een enorme impact op de wereld. Handelsvolumes stijgen enorm, wat de kost van overheidsfalen nog veel groter maakt. Bovendien is er met het internet een enorme informatierevolutie aan de gang. Nationale televisiestations en een handvol kranten en opiniemakers hebben niet langer het monopolie over de informatie. Het moge duidelijk zijn dat uit die grote diversiteit aan ideeën de liberale ideeën de overhand zullen halen, omdat zij diegene zijn die de kracht van het individu verdedigen. ‘The Kingdom of Internet’ is een wereld vol zelfregulering, gebaseerd op individuen. En het zullen ook enkel zulke ideeën zijn, ideeën die het individu respecteren, die het internet zal voortbrengen.

Health fascism

Today the “Gumball 3000 rally” made a stop in Vienna. It is a combination of a car show and a jet-set event, organised by the British entrepreneur Maximillion Cooper.

Ferrari’s, Porsches and Bentleys are being driven in a race by stars as Quentin Tarantino and Johnny Knoxville. From London over Austria, Croatia and Sicilly, it goes all the way to Monaco, where the F1 grand-prix will be held on Sunday. It is not really a “race”, because the drivers are asked to drive “safely and with proper courtesy to all other participants and members of the public.”

The high entry fee, however, “does NOT include fines of any sort, or damage caused at any venue visited”, as is stated by the terms and conditions of entry. This is not an unnecessary clause. Participants are regularly found in breach of the speed limits, and have to make sure they can pay the fine immediately. Last year, when the event was allowed by the Moroccan King to drive without speed limits in certain areas at least, some cars made serious crashes, what makes the event even more exclusive. Who can afford to crash a Ferrari?

Some politicians, as the Belgian social democrat Dylan Casaer, are seriously criticising the event. Claiming ‘road safety’, if it is not because of class envy, he advocates hard police measures in response. Casaer also states this gives a bad example to young people, and may it make more likely that they’ll engage in dangerous illegal street races.

Without saying the traffic rules shouldn’t be applied, I think this reaction is a typical example of “health fascism”. Everything which contains a bit of danger, whether it is in the context of driving a car, smoking, drinking or plastic surgery, whatever dangers exist in life, it should be banned, restricted or guided by government.

It should be clear that this is a bad thing. It takes away the responsibility people themselves need to have to respect others and to reckon what their own risk is. People are getting afraid of everything they haven’t been warned for, which is not regulated, for which they are responsible themselves. This can be seen also in the case of the excessive prevention of medical diseases. Recently, it has been reported that preventive medical advice in fact increases the chance of having a disease. This can be seen as a consequence of the described policy. People start mistrusting themselves. This shouldn’t be allowed to happen.

Economisch adviseur van Bush in Brussel

John Rutledge, economisch adviseur van Amerikaans president Bush, was vrijdag te gast op een presentatie van Bank Degroof in Brussel. Hij deed daar enkele opmerkelijke uitspraken.

Eén ervan was dat “de Iraakse oorlog niets te maken heeft met democratie en dergelijke dingen, maar alles met olie. Er is 750 miljard dollar nodig om de 10 miljoen vaten per dag op te pompen die nodig zullen zijn om te voldoen aan de extra vraag in China en India. Maar dat geld zullen investeerders alleen ter beschikking stellen als we het risico op hun investering zo laag mogelijk houden. En dat risico ligt voornamelijk in de Perzische Golf. Daarom zal er altijd iemand met een leger in Irak moeten zitten. De Golfregio is gewoon te cruciaal om aan zijn lot over te laten. Dit gaat over olie, niet over democratie.'' (bron: De Standaard, 14 mei 2005)

Het zou wellicht eerlijker zijn om te zeggen dat er niet gewoon “iemand” met een leger in Irak zal moeten zitten, maar dat dat de Amerikanen moeten zijn. Wat zouden we trouwens het liefst hebben? Een Iraaks bestuur dat de voorkeur geeft zijn olie aan de Chinezen te verkopen, of een Westerse mogendheid die deze enorme oliereserves controleert? Is het beter om onder een Amerikaans imperium te leven dan onder een Chinees? Want het idee om een wereldwijd imperium uit te bouwen, leeft wel degelijk in China.

Op lange termijn is geen van beide te verkiezen. Het is moeilijk te voorspellen, maar de wereldwijde economische ontwikkeling zorgt er wel voor dat het moeilijker wordt om een imperium te controleren. De toegenomen welvaart zorgt ervoor dat mensen meer te verliezen hebben bij geopolitieke avonturen zoals preventieve oorlogen. Politici zullen het moeilijker hebben om dergelijke zaken verkocht te krijgen.

De Chinese overheid heeft nu al te kampen met grote lokale verschillen, wat alleen maar zal toenemen bij verdere economische groei, en zal de handen vol hebben aan het controleren van de interne eenheid, wat een ambitieus buitenlands beleid zal vermoeilijken. Ook in de V.S. zijn militaire avonturen als Irak niet onmiddellijk voor herhaling vatbaar. Ze kosten handenvol geld en wat brengen ze op? Zou Saddam Hoessein zijn olie niet gewoon aan de hoogste bieder verkocht hebben, of dat nu China of de V.S. zijn? Bovendien is er de kost van een hoge olieprijs, gedurende de tijd die het neemt om Irak te stabiliseren. En sowieso zal het onderzoek naar alternatieven voor olie toenemen, aangezien de vraag zo groot wordt, met de opkomende markten overal ter wereld.

Laten we eerst zien of er wel imperia overblijven, want de kost die zij stellen aan economische welvaart is zeer groot. De grote uitgavenstijgingen in de V.S., het expansieve geldbeleid van de Federal Reserve, het wordt meer en meer gecontesteerd. De Europese Unie krijgt meer en meer oppositie te verduren tegen haar poging om dergelijke zaken te imiteren. Informatie vliegt over de planeet. Zullen overheden er ooit nog in slagen om de massa’s te manipuleren op dergelijke schaal als in het verleden het geval was?

WTO: Mutually Assured Mercantilism

Pascal Lamy, former European Commissioner, has been chosen to lead the World Trade Organisation (WTO) from september on.

Often, the WTO is being opposed by the so-called antiglobalists, who accuse it from being an undemocratic institution promoting unlimited free trade, which is in their eyes a bad thing.

In reality though, the antiglobalists should know the WTO is on their side. The WTO is not just a platform on which states negotiate. It is more than that. Many mechanisms are provided to ensure that it can effectively impose measures on states. Imposing fines is one of the more better known. The WTO can therefore be seen as an embryonal world government.

Whereas the WTO has been until now a platform where mainly big companies lobby for their own good, this might change. The protests of the antiglobalists have pushed the political agenda more towards the imposition of WTO - labor regulation.

But until now, the WTO has mainly forced states to open up their borders? On the contrary. It slowed opening up of borders. The WTO can be seen as a ‘mutually assured mercantilism’ – mechanism. States propose to each other a list of fields in which they are willing to commit liberalisations. After, a trading takes place. Because of that, many proposed liberalisations are lost. The whole idea of the WTO is that trade is seen as a ‘zero-sum-game’, which means that one cannot benefit from trade but through harming others.

The world is becoming a more competitive place, with competiting currencies, competing trading blocs and competiting regulations. This globalisation process is to the benefit of consumers, but it puts pressure on bureaucrats. The WTO shouldn’t be underestimated as a tool for them to prevent the world from these blessings.

Waar het echt om gaat

elio di rupo

In het gehele debat rond Brussel-Halle-Vilvoorde werd voortdurend gesteld dat de Vlamingen “een meerderheid hadden” om de splitsing door te drukken, en dat ze daar dus maar gebruik van moesten maken. Met “een meerderheid hebben” wordt dus bedoeld “de maatregel kunnen goedkeuren”. Dit is echter niet het geval. De Vlamingen hebben misschien wel een meerderheid, maar omdat de Franstaligen de mogelijkheid hebben om de alarmbelprocedure te gebruiken, is in dit geval “een meerderheid hebben” niet hetzelfde als de “maatregel kunnen goedkeuren”.

Door dit alarmbelmechanisme, is net zoals in elk ander dossier een meerderheid niets waard wanneer de meerderheid ook niet minstens één derde bedraagt in beide taalgroepen. België is dan ook een federaal land, bestaande uit gelijkwaardige soevereine deelstaten. Politiek gezien is België echter een confederatie van twee taalgroepen: Vlamingen en Franstaligen.

Grondwettelijk gezien is er tot nu toe geen vuiltje aan de lucht. Van het Arbitragehof moet tegen 18 mei 2007 het probleem zijn opgelost. Dit betekent dat de eerstvolgende federale verkiezingen voordien zullen moeten plaatsvinden. Een nieuwe federale regering moet het probleem dan maar oplossen. Niet enkel een splitsing is een mogelijkheid, maar bijvoorbeeld ook het wijzigen van de Grondwet – horesco referens – of het terugkeren naar arrondissementele kieskringen. Dit moet gebeuren voor het opnieuw federale verkiezingen zijn, en dat is ten laatste in 2011.

De voorstanders van de splitsing weten echter wel goed dat België een federale staat is, en dat het dus logisch is dat er minderhedenbescherming bestaat. In de Senaat van de V.S. heeft Hawaï bijvoorbeeld evenveel vertegenwoordigers als California.

De ware beweegreden van de voorstanders van de splitsing, is de politieke druk vergroten om twee verschillende doeleinden te bereiken. De voorstanders van de splitsing, laat ons zeggen de Vlaamse Beweging, is eigenlijk sinds eerlang een coalitie tussen zij die de Vlamingen meer macht willen geven in België, en zij die België willen splitsen.

Tot zij die de Vlamingen machtiger willen maken in België, behoren ongetwijfeld vele inwoners van de Brusselse rand, die willen dat het bestuur in hun gemeenten in het Nederlands blijft gebeuren. Zij hebben paradoxaal genoeg eigenlijk al bakzeil gehaald bij het maken van België tot een federale staat. De meerderheid die de Vlamingen in het parlement toen hadden, hadden zij immers kunnen uitbuiten om taalwetgeving op te leggen waar dan ook in het land: Brussel, de rand, Waals-Brabant. Dit zou uiteraard de rechten van burgers om te worden bestuurd in de eigen taal niet ten goede zijn gekomen. Het onrecht dat de Vlamingen in het verleden is aangedaan, hebben de Vlamingen dus niet zelf aan de Franstaligen aangedaan. België is een federale staat geworden. De splitsers hebben het gehaald, en of er nu een Vlaamse republiek komt met Brussel erin of onafhankelijk, of een onafhankelijk Wallonië al dan niet met Brussel samen, de rechten van burgers om in hun eigen taal te worden bestuurd zullen worden gehandhaafd. Dat probleem is eigenlijk grotendeels opgelost.

Het pad van de splitsing is toen gekozen, en het ziet er niet naar uit dat dit zal veranderen. Dat heeft veel te maken met de natuur van onze federatie. Het heeft immers niet zozeer te maken met een verschillende cultuur, want die bestaat binnen Vlaanderen ook. Het heeft te maken met de massale geldstromen van noord naar zuid in ons land, die eigenlijk nog meer nadeliger zijn voor het zuiden dan voor het noorden.

Wordt Wallonië immers geholpen door de geldstromen? Neen, integendeel. Het is net het instrument bij uitstek om Wallonië als communistische uitkeringseconomie te behouden. De PS behoudt haar macht door het Vlaams geld en weet dat zij haar macht verliest als het geld wordt afgesneden. Bedenk hoe succesvol Wallonië zou kunnen zijn als fiscaal paradijs van 3 miljoen mensen?

Vlaanderen is in vergelijking daarmee misschien zelfs nog te groot om onafhankelijk te zijn. Voor mijn part mag ook Vlaanderen gerust gesplitst worden in verschillende delen. Economisch onderzoek wijst immers uit dat hoe kleiner een land is, hoe welvarender. Denk maar aan San Marino, Monaco, Hong Kong (destijds), Luxemburg.

Dat heeft niets te maken met het feit dat die Staten geen minder gefortuneerde groepen moeten verzorgen. Dat heeft alles ermee te maken dat het voor een kleine Staat veel moeilijker is om een redistributief verzorgingsapparaat op poten te zetten met een hoge belastingsdruk en protectionisme. Een grote Staat kan zo nog overleven. Een kleine Staat nooit.

De toekomst is aan stadstaten, die als een bedrijf gerund worden. Grote logge bureaucratische fossielen, zullen meer en meer als een last worden ervaren.

Europe: the lost ideal

Today, the Austrian Parliament approved on the draft treaty establishing a Constitution for Europe, in short called the European “Constitution”, but in reality an insult to the word “constitution” and a total aberration of the principles on which Europe is built.

Europe is built on freedom, competition and democracy. What the European “constitution” wants to do, is to strengthen the power of the undemocratic, overregulated and sometimes corrupt institution that the EU is, without improving a lot the nature of this institution.

The EU talks about “competition”, but in reality, the core program of this bureaucratic entity, is to reduce all competition possible in Europe. The EU wants to harmonize taxes, regulations and government. What made the development of the West possible, was the existence of a lack of central authority and a competition of governments, laws and regulations.

There were a lot of disadvantages and costs to that, but at the end, it made the whole society dynamic and less suffering from abuse of power, as power wasn’t centralised.

Sure, the EU implemented some liberalisations, and still has some liberalisation projects, such as the Bolkestein directive. But the benefits of most liberalisations were made undone. The internal market barriers which have been removed, have been replaced by external barriers. And also the Bolkestein directive proposal, will at the end be transformed into a proposal imposing minimum social norms on the member states.

It is not possible to advocate at the same time economical welfare and the EU. The globalisation process seriously challenges inefficient and welfare destroying entities as the Union. The cost of pursuing such policies is increasing with the day. So even more than the referendums in France, the Netherlands, or Britain, this reality will be the biggest challenge for the EU bureaucrats.

Een ontluisterend portret

hitler

In een opiniestuk in HP/De Tijd schetst Marcel Roele een ontluisterend portret van één van de grote duivels van de vorige eeuw: Adolf Hitler. Want wat blijkt? Hitler was een man die de verplichte pensioenen uitbreidde, het kindergeld verhoogde, staatsscholen oprichtte om minderbedeelden ook hoger onderwijs te verstrekken, arbeidsreglementering uitwerkte om de zwakkere partij in een arbeidsonderhandeling te beschermen, vocht tegen standenongelijkheid, de vossenjacht verbood, nationale natuurparken oprichtte, de biologische landbouw steunde, preventieve geneeskunde verstrekte en tabaksreclame beperkte.

Het portret is ontluisterend, niet zozeer voor de reeds ontluisterde Hitler, maar wel voor allen die in hem een duivel zien, maar tegelijk grote voorstanders zijn van wat hij voorstelt. De voorstellen van Hitler zijn immers typisch sociaal constructivisme. Het kan zo uit de mond van de eerste de beste naïeve wereldverbeteraar komen.

Maar hoe komt het dan toch, dat die slechterik van een Hitler net wilde wat vele mensen als goed zien? Wie kan er nu toch tegen meer geld voor de kinderen zijn? Tegen een betere natuur? Tegen gezonder voedsel? Tegen de democratisering van het onderwijs?

Het hoofd van de gemiddelde wereldverbeteraar zal wel al gaan tollen, als hij zich er al om bekommert dat het niet erg consequent is om tegen Hitler te zijn en tegelijk voor al wat hij heeft gerealiseerd.

Niemand zal uiteraard tegen meer geld voor de kinderen en alle andere zaken zijn. Het verschil is echter dat Hitler, en met hem vele sociale constructivisten, deze zaken willen realiseren door rechten van individuen te schenden. Rechten op eigendom mogen voor vele sociale constructivisten nog steeds naar hartelust worden ingeperkt. Rechten op de persoon, daar hebben velen het al wat moeilijker mee. Wat velen echter niet inzien, is dat een systeem dat inperkingen op eigendommen legitimeert, geen garantie inhoudt dat dit niet tegen de persoon zal worden gebruikt. Er is helemaal ook geen duidelijk onderscheid te maken. Hitler deed dat dan ook niet. Hij is het product van een tijdsgeest die het individu niet als het hoogste en meest ontastbare goed vooropstelde.

Er zijn nog veel restanten van die tijdsgeest. En waakzaamheid is steeds geboden dat het niet terugkomt, hoe onwaarschijnlijk dit nu ook lijkt. Zij die de eigendommen willen aantasten, zijn alleszins de wegbereiders van een herhaling van de geschiedenis.

Zie ook het artikel van Marcel Roele http://60gp.ovh.net/~novacivi/blog/archives/000242.html

Alsook het boek van Martin De Vlieghere, "Wij verkiezen een Führer. De Ekonomische Oorzaken van Racisme en Oorlog in de Twintigste Eeuw", uitgegeven door Van Halewijck, 1996.

Howard resigns

the Tories should now look to the future and try to gain credibility on economic topics


And with reason. The leader of the Tories will be 68 at the time of the next election. That is no age to claim the seat of Britain’s prime minister.

Let us hope it will also be a resignation of the failed project of the conservative party since John Major came to power. Since then, the conservatives started to corrupt their own ideas, steadily forgetting the principals where Margaret Thatcher stood for. In 1997, Blair took over as a man who was so bold to change the old socialist project Labour stood for. Even in the extent he was hailed by Thatcher as an honourable man.

Blair’s ideas corrupted. On the right, he engaged in the neoconservative follies of the war in Iraq. On the left, he had to leave power to Gordon Brown, an old-fashioned socialist, who is said to become Prime Minister just before the next elections, to give him the ‘chanchellor’s bonus’. Since 2000, there is again a growing government spending tendency in Britain. The old Keynesian receipts are back from never been away in the Labour project.

The Tories should now look to the future. In 10 years, Europe will be a continent where it is a nice place to live, but which is loosing track. The international competition will force governments in Europe to cut expenses, to privatise and to function as a company.

Therefore the Tories (and in fact also all the old liberal parties of continental Europe), should try to gain credibility on economic topics, as these will be the big issues then. Not the moral questions will become important, unlike now in the US, for example. The growing individualism will declare these issues to be a private matter, in which government shouldn’t have a voice. Are we going to have a public debate on Terri Schiavo – like private matters at a time when high taxes, sustaining big welfare machines, inhibit our companies to grow and new companies to emerge? No, and I think also in the US, the Schiavo case was an unsuccesfull turning point for the religious right, as the public denounced the political exploitation of it.

Euro verliest stilaan haar glans

een boek uit 1998, dat profetisch de verschillen in koopkracht tussen euro en gulden duidelijk maakt

Nog economisch schadelijker dan belastingen, is inflatie. In tegenstelling tot belastingen, die louter een verarming betekenen van een persoon, zorgt inflatie ervoor dat het betaalmiddel in een economie onzeker wordt. De kost hiervan is uiteraard nog vele keren hoger dan de kost van een belasting.

De euro wordt al te vaak bekeken als een succesoperatie, en er zijn zeker voordelen, zoals het niet meer moeten omwisselen van geld wanneer men binnen de eurozone reist. De glans van de euro neemt echter af, nu meer en meer de tekorten van de eenheidsmunt duidelijk worden.

Nu is bekendgeraakt dat in januari 2001 Nederland met 5,1 % ineens bovenaan stond in het rijtje van eurolanden met een hoge inflatie. Dat was het gevolg van het feit dat de koers van de euro ten opzichte van de gulden werd vastgelegd op vijf tot tien procent boven de werkelijke waarde. Een gulden was in realiteit echter helemaal geen 2,2 euro waard, maar slechts 2,1 of 2,0 euro.

Niet enkel in Zuid-Europese landen, zoals Italië of Griekenland, richtte de euro dus aanzienlijke schade aan. Daar werd ze immers ingevoerd in landen die helemaal niet voldeden aan de voorwaarden om zo’n sterke munt te hebben. In Griekenland werd zelfs met de cijfers gefraudeerd om – min of meer - aan de Maastrichtnormen te voldoen.

Allemaal geen verassing uiteraard. Een regulering van het geld centraliseren is nooit een goed idee, en zeker niet wanneer het gebeurt op zo’n grote schaal in zo’n diverse economische zone als de eurozone.

Het moet gezegd dat de euro eventueel op wereldvlak een goede zaak zou kunnen zijn, omdat ze de dollar concurrentie aandoet. Zo overwoog de OPEC om de euro te gebruiken om de olieprijzen uit te drukken. Het opgeven van het stabiliteitspact in de EU, waardoor er minder budgettaire orthodoxie zal zijn, ontneemt de euro echter elke kans om de dollar te vervangen. Daarvoor wordt al aan de Renminbi gedacht, de Chinese munt.

Ook de periode waarin Europese consumenten goedkoop Amerikaanse producten konden kopen, lijkt voorbij. De euro verliest stilaan haar glans. Nu is het alleen nog maar wachten op het einde van de onafhankelijkheid van de ECB. Zodat politici ongestoord een artificieel op krediet levende economie kunnen stimuleren, door de centrale bank een lage rente op te leggen. Zoals in de V.S. Maar schulden moeten natuurlijk ooit betaald worden.

Voor het nieuws dat de gulden te goedkoop de euro is ingeloodst: zie

http://www.libertarian.nl/NL/archives/001946.php

Solutions for Africa

africa

In his opinion article in the Daily Telegraph, Franklin Cudjoe of the Ghanese institute Imani states that “the solutions for Africa are not aid, debt relief or fair trade. It is to adopt institutions to harness the entrepreneurial spirit that exists in every African country, to enable Africans to trade with each other and anyone else in the world.”

I think this is absolutely true. Even more than anywhere else, the problem of Africa is the State itself. Even more than anywhere else, it is not an institution to protect people’s rights. It is rather an institution used for robbing the people.

In the West, the old nation states do a better job, they are not that harmfull. Nevertheless, they don’t really differ from the African states. But they had to legitimize themselves through a long historical process. People, cities and counties, used to the medieval freedoms, didn’t allow the state to serve for any other purpose than protecting people’s rights. Let’s say, they managed to a certain extent. This didn’t happen in Africa. States were installed there without any historical context, not rooted in any culture.

How to achieve good institutions? Well, in the first place, it are the people of Africa who shouldn’t just accept their leaders any more if they don’t do their job well. The internet and the global culture can play a big role in that. At the end, a cultural change by everyone is needed in Africa.

Secondly, the Western states shouldn’t just legitimize too much corrupt politicians in Africa. I think it was a brave statement of the Belgian Minister of Foreign Affairs, Karel De Gucht, to say “he hadn’t yet met any Congolese politician that impressed him”. The whole Congolese political class started to fear they‘d lose their positions. But at the end, it is of course better to do business with them, not to punish the country by sanctions, and to lift all trade barriers for Africa. To start with abolishing the EU its Common Agricultural Policy (CAP).

Go to http://www.imanighana.org/

For the article, see http://www.telegraph.co.uk/
money/main.jhtml?/money/2005/04/18/ccpers18.xml&
menuId=242&sSheet=/money/2005/04/18/ixcoms.html

Geen hoofddoekverbod

chador

Laten we hopen dat, nu de zaak-Remmery opgelost lijkt te geraken, niet opnieuw voorstellen opduiken om de beruchte hoofddoek die sommige Islamvrouwen dragen te verbieden “in het openbaar”, wat dat laatste ook mag betekenen. Het was voor politici vrijwel onmogelijk geworden om dit nog voor te stellen. Vlaams Belang-voorzitter Frank Vanhecke schreef in zijn column ‘gezond verstand’ dat “de zaak Remmery elke kritische bedenking op de sluimerende opmars van de islamitische hoofddoek in ons land voortaan bij voorbaat verdacht maakt.”

Dat de hoofddoek een probleem vormt, dat het een typisch voorbeeld is van de minderwaardigheid van de vrouw in gesloten samenlevingen, zal wel door weinige Westerse denkers worden betwijfeld.

Vele voorstanders van een hoofddoekverbod maken echter onmiddellijk een sprong de vrouwen door de wet te willen bevrijden. “C’est la liberté qui opprime, et c’est la loi qui libère”. Deze oude socialistische zinsnede geeft mooi hun argumentatie weer. Of ze zo blij zullen zijn in het rode kamp gestoken te worden valt echter te betwijfelen. De geschiedenis toont immers aan dat het staatsgeweld helemaal geen oplossing brengt, en dat de wet nogal snel wordt aangegrepen om mensen tegen hun wil te “bevrijden”.

Want de Islamitische vrouwen willen natuurlijk wel de vrijheid van Westerse vrouwen, maar daarmee plaatsen velen van hen zich in een sociaal isolement.

Een hoofddoekverbod zou in de kaart spelen van de extremisten. Wanneer vrouwen daar niet toe gedwongen worden, hebben zij trouwens het recht om een hoofddoek te dragen, wat niet wegneemt dat scholen eveneens het recht hebben om dat te verbieden. De wetgever niet. Die moet de vrijheid van onderwijs en de vrijheid van religie eerbiedigen. Vertrouwen op die vrijheden zal voor een veel duurzamer oplossing zorgen.

Het moet al als een grote stap vooruit worden gezien dat vele vrouwen de hoofddoek dragen “omdat ze het zelf willen”, en dus helemaal niet omdat vader of echtgenoot het zegt. De vrouwen nemen zelf het heft in handen, en creëeren ten opzichte van hun vaders en echtgenoten de legitimiteit om de hoofddoek ook weer af te nemen wanneer zij dat willen. “Je was toch ook akkoord dat ik zelf besliste om er één aan te doen?”

In de Westerse maatschappij waarin deze Islamitische vrouwen leven, worden ze aan zoveel keuzevrijheid blootgesteld dat het niet meer te handhaven is om hen de keuze om zich te kleden hoe ze dat willen niet te geven. Ondanks alle retoriek integreren de Islamieten zich wel degelijk. En daar is geen 'bevrijdende' overheid voor nodig.

Election coming up in Britain

With the General Election coming up in Great-Britain on thursday, victory seems to be solid for Tony Blair and the Labour Party. Despite the strongly contested war in Iraq and despite the approval of the European draft Constitution Treaty, which weakens the power of Britain.

One should expect the Tories would have a fairly good chance of beating him, but clearly the opinion polls don't suggest that. When one watches the campaign video of the Tories it is made clear why they don't really appeal to the voters, apart from being a nice memory of the great Thatcher days.

What they are proposing is just pure social constructivism, and not at all what conservatism should be all about.

Complaining that there is not enough police in some areas, that youngsters smoke cannabis, that kids in class haven't got any respect for their teachers, that people don't behave theirselves when going out ... The suggestion is obvious. The one and only solution proposed is state violence.

Labour reintroduced the welfare state in Britain since 2000, they restrained civil liberties, they approove of another messy European treaty which weakens the old liberal and democratic nation states, and makes an untransparant, undemocratic, corrupt, overregulatory institution as the European Union more powerfull. And the Tories don't say a word on that?

It is exemplatory for a world wide evolution on the right wing. Where the right wing used to see state power, centralisation and despotism as an ennemy, it now embraces these things as a tool. Though I think this evolution will stop. Globalisation and the information revolution make it impossible for a political party to defend anything else than the supremacy of the individual. It would be a good thing for the Tories to anticipate on that.

For the campaign videos of the three big British parties, go to http://www.boreme.com/bm/APR05/a/channel4-election-virals/fr.htm

Banket oudledenbond LVSV Leuven

banket oudledenbond LVSV Leuven

Afgelopen vrijdag vond in Leuven het banket van de oudledenbond van het Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV) Leuven plaats, waarvan ik zelf twee jaar voorzitter was.

Van links naar rechts: Frank Beckx (voorzitter van de oudledenbond en woordvoerder van Vlaams Minister Marino Keulen), Patrick Dewael (Minister van Binnenlandse Zaken, die gastspreker was), Brandaan Mombaers (huidige voorzitter van het LVSV Leuven) en Bram Machtelinckx (vorige voorzitter van het LVSV Leuven).

Zie ook http://www.lvsvleuven.be/olbalgemeen.php

One year of EU-enlargement

One year ago, the EU-enlargement came into effect. In a report, the EU-commission calls the EU-enlargement a success: http://europa.eu.int/enlargement/memo_en.htm

One should dare to question this.

Let me do it in three steps:

1. The undeniable benefits of enlargement, which are free trade and free movement of persons were already to a large extent available before enlargement. Poland, for example, had a 90% access to the European Market. Also the members of the European Free Trade Association (EFTA), Switzerland, Liechtenstein, Iceland and Norway, have free access to the European Market.

2. The benefits of enlargement in terms of more free trade between states were made undone by the fact that the new memberstates, who were already quite open to free trade, had to accept new barriers, to stop goods from non-EU-countries. Estonia, for example, had a 0%-tariff for foreign investment. The booming economy of Estonia was one of the first to introduce a flat tax, in 1994, and this country produced the blessfull product SKYPE. After EU-enlargement though, Estonia had to accept the fortress Europe protectionism.

3. It is sometimes said that the EU-enlargement is in fact a thing that could make it more difficult for the EU to impose new regulations. Moreover, it is sometimes said to have been the strategy of the British to enlarge in order to stop. Recently, Berlusconi, also in favour of the EU as being only a freemarket zone, declared he would like to have Russia in the Union.

When we look to the facts, this appears to be an unsuccesfull strategy. In the first place, because Europe isn't a fine democracy in which countries equally decide which strategy to follow. Big countries impose their will on small (for example, in the case of the stability pact, France and Germany didn't got reprimanded when they breached). An army of bureaucrats and lobbyists manage to set the political agenda, of course only regarding their own interest. Last but not least, there is the European Court of Justice, which is consistently making judgements that are moving the EU towards a single tax regime.

Heeft China een recessie nodig?

Op lvb.net staat een interessant verslag van een lezing van Martin De Vlieghere waarin hij stelt dat China vroeg of laat een forse recessie zal kennen.

Redenen hiervoor zijn het gebrek aan democratie en de daarbij horende vrijheid van meningsuiting, die beletten dat fouten niet of te laat worden gesignaliseerd, het bankstelsel dat op staatsleest is geschoeid en dus zeer ongezond is (maar liefst 40% van de leningen zal nooit terugbetaald worden, terwijl dat bij ons een 2 à 3 % is), en het Keynesiaanse regeringsbeleid, dat bedrijven op grootschalige wijze subsidieert.

De economische groei in China is natuurlijk wel reëel. Grotendeels is het echter een inhaalbeweging. De enorme schade die het communisme er aanrichtte, zorgde er wellicht voor dat de bevolking liberale hervormingen steunde.

http://lvb.net/item/1078